...

are shahi-ji.. tank you for the post.. you are big time into politics now? Taxi chaulane din haru gayo aba? btw, is that a typo on the contacts? Should it be Mirgaula? or is it really Mridula Chand?

Posted to nepaldemocracy@googlegroups verbatim...

Why it makes more sense to support Krishna Pahadi than to support political leaders ?

The fight for democracy is the order of the day.

Naturally, the political parties are ('should have been' would be better words) the political leadership in this fight. Unfortunately, they are not. Not yet. The empty streets when 7 parties perform their "routine" movement are proofs to it.

There is no indication that people have rejected the parties (nobody is calling for a partyless system, everybody is for multi-party democracy). This and other direct evidences show that it is the current old leadership of the two major political parties, NC and UML, but not the parties themselves, that has been REJECTED by Nepali people at large.

The individuals in the leadership, their legacy and their lack of clarity and determination regarding the fight for democracy are what are there to be rejected. And rejected they indeed are.

Political parties do have people with relatively clear view and determination regarding the fight for democracy. In fact, at this point, political parties minus less than a handful of individuals at their supreme leadership is fully capable of restoring public faith and ownership to the parties and thereby providing the political leadership in real to the emerging POPULAR movement for democracy.

So the major, in fact the only, hurdle to a powerful popular movement for democracy is these handful individuals and their power inside the parties. The political parties must liberate themselves from the shackle of these individuals- for the sake of their own survival (in Darwinian sense) and for democracy.

Until quite recently, it was believed that "internal democracy" is what is needed to get rid of these suckers. However, the convention of the NC demonstrated that "internal democracy" ain't sufficient. (Did you listen to Ramchandra Poudel and Narahari Acharya in BBC yesterday ?)

If "internal democracy" is not sufficient, then what is left ?

"External democracy"- that is what is left.

Voter's voice is what "external democracy" is all about.

Since we are not at a time of election, (we are not in a position to exploit King's election, simply because the election is not possible and, more importantly, not desirable at this time for other complexities), the voters only have MEDIA and STREETS to bring the "external democracy" in action.

And that's exactly what "Citizen's movement for Democracy & Peace" is. This movement is not only against the King, but also against the weaknesses and lapses of the political parties.

So, let's help "Citizen's movement for Democracy & Peace" in every way we can.

Let's promote "Citizen's movement" and thereby pressuring the political parties for their "cleansing" and thereby reviving them as strong political institutions commanding popular faith and trust to be strong enough to withstand any anti-democratic force and maneuver in the country.

Do not promote the popularly rejected leadership in the name of supporting the parties. You are hurting the parties.

However it seems difficult or undoable, the political parties got to get rid of the individuals the common people have rejected. Until that happens, it is "Citizen's movement" at whose hand lies the ad hoc political leadership of the popular movement for democracy- against the King and for reviving the political parties to be able to take the political leadership back.

Support Krishna Pahadis, support the genuine and THE people's fight for democracy.

Else, be bhardar of Girija and bang your head on the wall seeing the "movement" under his commandership not moving an inch ahead.

*******************

Let's meet with Krishna pahadi to listen to the messages of "Citizen's movement for democracy & peace" in NY public meeting on this Sunday.

-Deepak

अनि अस्ति झलनाथ र महतसित मौखिक केहि कुरा गर्नु भयो होला नि। कि गजलको झापडले मात्र चित्त बुझाउएर फर्किनु भो?
अब, कृष्ण पहाडी त नेपेजीको क्लासमेट भनेपछि गफ त मजाले होला। के शन्देष दिन चाहानुहुन्छ त?
बानेश्वरदेखि वसन्तपुरसम्मले बाह्य प्रजातन्त्रलाई बढावा दिएको हो अथवा पार्टिहरुसितै छद्मभेषी सहकार्य गर्न खोजेको हो, त्यसमा पनि दोधारे निति देख्छु म त, कि मेरो चश्मा नै हरियो हो? यो अन्तिम प्रश्न चाँहि नेपेजी/पुन्टे बुरो मार्फत कृष्ण पहाडीजीलाई है।
Good Luck!

दादा,

झलनाथ र रामशरण दुवैसंग, र विशेष रुपमा रामशरणसंग निराश भएको मान्छे हुँ म । रामशरणजी त मेरो नजरबाट धेरै गिरेका मान्छे हुन् ।

नेपाली काँग्रेसको महाधिवेशन अलि अगाडि सम्म यिनी र रामचन्द्र पौडेल आमूल परिवर्तनवादी नरहरि आचार्यहरुसंग वैचारिक निकटता जनाउथे । जब परीक्षाको घडी आयो, परिवर्तनवादी धारलाई लात हानेर पुन: उहि पुरानो थाङ्नो श्री ३ महाराज गिरिजा कोईरालाको वफादार भारदार बन्न स्वीकार गर्ने जोकर पात्र हुन् रामचन्द्र पौडेल र रामशरण महत । यी बिकाउ, अवसरवादी, आत्मसम्मानविहिन निरिह जीवहरुसंग के व्यक्तिगत कुरा गराई भो र ।

प्रजातन्त्रको क्रान्ति भन्दा पहिले पार्टीभित्र "आन्तरिक क्रान्ति" हुन आवश्यक छ भन्ने लेख लेखेर वाह वाह लुट्ने रामचन्द्र पौडेल त्यो लेखको मसी सुक्न नपाउँदै "आन्तरिक क्रान्ति" को पिठ्यँमा छुरी धसेर "आन्तरिक क्रान्ति" का खलनायक र नेपाली प्रजातन्त्रको दुर्भाग्य (sorrow of Nepal's democracy) श्री गिरिजा कोईरालाको पाउमा जसरी लम्पसार परेका छन्, त्यो देखेर मलाई बान्ता आउँछ । अस्ति BBC मा रामचन्द्रको Interview सुन्न लायकको थियो- बिचरा भन्ने कुरा केहि भेटेनन्, दुईचार फाल्तु र अर्थविहिन कुरा बाहेक ।
कहाँ अधिवेशन अगाडि तीन तीन क्रान्तिकारी सुधारवादी लेख लेखेर nepaldemocracy@googlegroups का साथिहरुबाट पाएको तारिफले बनेको भीमकाय छवि, कहाँ गिरिजाबाबुको सामु पुच्छर हल्लाईरहेका एक निरिह पात्र । दैव, यो साला राजनीति नै यस्तो हो कि, नेपालीहरुको पुर्पुरो यस्तो ?

रामशरण महतले कोईराला शासनको defense गर्ने एउटा गजबको साधन र तरिका फेला पारेका छन् ।

अर्थशास्त्री न परे, उनीसंग कोईराला शासनकालमा भएका आर्थिक प्रगतिका चार्टहरु छन् । यी तथ्यांकहरु साचा हुन् । तर के चाहि साचा होईनन् भने यी प्रगतिहरु श्री ३ महाराजका कुनै सुधार कदम वा निर्णयहरुका प्रतिफल हुन् । मूलत: यो आर्थिक प्रगति प्रजातन्त्रको खुला वातावरणले प्रोत्साहित गरेको व्यावसयिकताको प्रतिफल हो, र वास्तवमा श्री ३ हरुको आर्थिक-राजनैतिक भ्रष्टाचार, दुर्व्यबस्थापन र दृष्टिविहिनताको बाबजुद भएका प्रगति हो ।

श्री ३ हरुको आर्थिक-राजनैतिक भ्रष्टाचार, दुर्व्यबस्थापन र दृष्टिविहिनताको बारेमा मौन बसेर त्यसकालमा भएका आर्थिक प्रगतिहरु मात्रै सुनाउँदा कसको defense हुन्छ ? प्रजातन्त्रको मात्रै कि श्री ३ हरु समेतको ? अब खुल्लमखुल्ला श्री ३ को भारदार भएका रामशरण डाक्टरसापसंग के बहस ?

झलनाथ खनालको काँधमा संक्रमणकालिन सरकारमा हुँदाका केहि अनुत्तरित प्रश्नहरु छन् । तैपनि उनले व्यक्तिगत लाभ भन्दा पार्टीको निम्ती गरेका हुन् कि भन्ने शंकाको सुविधा दिने ठाउँ छ, दिनु प-यो भने ।

कुरा जे होस्, सम्भवत: झलनाथ खनालले अरुले भन्दा बढी सहज रुपमा redemption गर्न सक्छन्, गर्न बाटो खोजे भने । यो त भयो व्यक्तिगत नैतिक पक्ष ।

झलनाथ खनालसंग मेरो ठूलो निराशा झण्डै रामचन्द्र पौडेलसंगको जस्तो छ ।

रामचन्द्र पौडेल मच्चेकै ताका झलनाथ खनाल पनि एमालेको नेतृत्वले २०४६ साल यताको आत्मसमिक्षा गरी गल्तीहरुका जिम्मेवार नेताहरु माथि कार्यवाही गरिनुपर्छ भनेर मच्चिरहेका थिए । समय बित्दै गयो, झलनाथ मच्चे मच्चे थच्चे । एमाले नेतृत्व जस्ताको तस्तै छ ।

एमालेले आफुलाई अहिलेको राष्ट्रिय राजनीतिमा low profile वा काँग्रेसको पछाडि राखेको छ, त्यसैले एमालेको राष्ट्रिय महत्व द्वितियक (secondary) हुन पुगेको छ । तर आम नागरिकहरुले गिरिजा कोईरालाको कमाण्डरशिपमा भएको सात पार्टीहरुको सारमा 'कुर्सी दे' आन्दोलनलाई जुन कण्डो (ढाड) देखाईदिएका छन्, र बरु अलग्गै स्पष्ट उद्देश्य (लोकतान्त्रिक गणतन्त्र) र दृढता भएको "नागरिक आन्दोलन" को उठान गरेका छन् , त्यसको चापबाट एमाले अछुतो रहन सक्दैन । एमालेले पनि आफ्नो नैतिक शुद्दिकरण र वैचारिक-सांगठनिक लोकतान्त्रिकरण नगरी धर छैन ।

*** *** *** ***

"नागरिक आन्दोलन" ले अहिलेसम्म औपचारिक रुपमा आफुलाई सात पार्टीहरुको अस्पष्ट आन्दोलनको पुरकको रुपमा प्रस्तुत गरेको छ । स्पष्टै छ, यो पुरक रुप पार्टीहरु ठीक ठाममा आईपुगिहाल्छन् कि भन्ने आशामा आधारित छ ।

पार्टीहरु ठीक ठाममा आउन (जनघृणित नेतृत्व हटाउने र लोकतान्तिक गणतन्त्रप्रति दृढ हुने) निकै ट्याम लाग्ला जस्तो देखिएको यस घडीमा "नागरिक आन्दोलन" ले लोकतान्त्रिक आन्दोलनको हाललाई तदर्थ राजनैतिक नेतृत्व औपचारिक रुपमा नै लिने साहस गर्नुपर्छ भन्ने मेरो सोचाई छ । अर्को शब्दमा, पुरक रुपबाट वैकल्पिक रुपमा जानुपर्छ भन्ने मेरो आग्रह हो । त्यति मात्र होईन, यदि प्रमुख पार्टीहरु जनघृणित नेतृत्वकै हातमा रहिरहने र कहिले मुक्त नहुने छाँट देखाए भने, सबै पार्टीका क्रान्तिकारी तप्काहरु "चोरेर" एउटा नयाँ "गणतन्त्रवादी पार्टी"को निर्माणको लागि precursor को रुपमा आउनुपर्छ यो नागरिक आन्दोलन भन्ने मेरो सोचाई/सपना छ । यसो भएको खण्डमा भने म पनि मेरो वर्तमान पेशा छाडेर राजनीतिमा फाल हाल्छु भन्ने सुर छ । होईन भने साझामै सिमित हुन्छ होला मेरो राजनीति ।
_________

Thank you! Nepe Jee.

नेपेजी,
तपाईँका र मेरा विचार मिलेकाले यी चार हरफ थप्देको हुँ।
सबै दलका ठिक टीक मान्छेहरु मिलेर अनौपचारिक नै भएपनि एउटा मोर्चा
कस्ने बेला भईसक्यो जस्तो लाग्छ मलाई। विशेष गरी अहिले हुर्कँदै गरेको गगन
थापा र राजेन्द्र राई आदिको पुस्ता अब आफ्नै दलका बूढा गोरुहरुले बनाएको
दलदलमा मात्रै नरमाएर एउटा छु्ट्टै युवा मोर्चामा भेला हुनुपर्छ।

ल है दाजु भाईहरु,
म पनि छु है साथसाथै। कौसीमा बसेर हेरि-सुनि राको छु ।

keep rolling...

दादा, गौतम, श्री,

२००३ को अन्त्यतिर देखि जब प्रमुख दलहरु भित्रैबाट दल सुधारका आवाजहरु आए, त्यस समय देखि केहि समय अघि भएको ने.का. को महाधिवेशन सम्म म नयाँ दल होईन भएकै दलहरु जिर्णोद्धार भएर नयाँ हाँक र अवसर अङ्गिकार गर्न उठ्लान् कि भनेर आशावादी थिएँ । ने.का. को महाधिवेशनले पुरानो कुहिएकै नेतृत्वलाई दाम राखी सलाम गरेपछि काँग्रेसले पुनर्जीवनको ढोका कम्तीमा आगामी तीन देखि पाँच वर्षलाई ढ्याप्प थुन्यो भन्दा हुन्छ, कुनै भवितव्य बाहेक ।

काँग्रेसमा आन्तरिक सुधारको आवाज तुहिए पछि एमालेमा पनि त्यहि बान्की सरेको छ, यद्यपि केहि समय छ संभावनाको हिसाबले उनीहरुसंग ।

त्यसैले ईतिहासले चाईन्जो तर्पे तर्पे एउटा नयाँ दलको माँग गर्न लागिरहेको हो कि जस्तो लाग्छ मलाई ।

जेसुकै भए पनि "नागरिक आन्दोलन"ले अहिले अघोषित रुपमै भने पनि लिईरहेको आन्दोलनको नेतृत्वलाई कायम राखेर अघि बढ्नु पर्छ ।

मेरो विचारमा नागरिक आन्दोलनले आफ्नो तीन लक्ष भनेर स्पष्ट घोषणा गर्नुपर्छ निम्न कुराहरु

१. राजपरिवारलाई नागरिक बनाउने
२. दलहरुको वैचारिक, सांगठनिक र व्याबहारिक लोकतान्त्रिकरण
३. माओवादीको लोकतान्त्रिक पुनर्दिक्षा र निशस्त्रिकरण

"नागरिक आन्दोलन" ले कुनै शक्तिलाई गलहत्याउने भन्दा पनि सबै शक्ति, परिवार र व्यक्तिलाई लोकतान्त्रिक गणतन्त्रको माझ बिन्दुमा ल्याएर चिरस्थायित्वको शान्ति र लोकतन्त्र स्थापना गर्ने यज्ञको रुपमा प्रस्तुत र परिचालित हुन आवश्यक छ ।

"ज्ञाने चोर, देश छोड" मात्र भन्न पुग्यो अब । किनभने त्यो सन्देश सर्बत्र पुगिसकेको छ । अब त "गिरिजा-माकुने चोर, पार्टी छोड्" र "प्रचण्डे चोर, माओवाद छोड" समेत भनेर नारा लगाउनु पर्छ ।

हैन भने "नागरिक आन्दोलन" ले नागरिक स्वरुप गुमाई कुनै एक राजनैतिक शक्तिको हातको गोटी बन्न पुग्नेछ । त्यसैले अबको नारा, फेरि एक पल्ट-

View/Share this post only

आच्चे, posting कसरी truncated भएछ । फेरि posting गर्छु ।


दादा, गौतम, श्री,

२००३ को अन्त्यतिर देखि जब प्रमुख दलहरु भित्रैबाट दल सुधारका आवाजहरु आए, त्यस समय देखि केहि समय अघि भएको ने.का. को महाधिवेशन सम्म म नयाँ दल होईन भएकै दलहरु जिर्णोद्धार भएर नयाँ हाँक र अवसर अङ्गिकार गर्न उठ्लान् कि भनेर आशावादी थिएँ । ने.का. को महाधिवेशनले पुरानो कुहिएकै नेतृत्वलाई दाम राखी सलाम गरेपछि काँग्रेसले पुनर्जीवनको ढोका कम्तीमा आगामी तीन देखि पाँच वर्षलाई ढ्याप्प थुन्यो भन्दा हुन्छ, कुनै भवितव्य बाहेक ।

काँग्रेसमा आन्तरिक सुधारको आवाज तुहिए पछि एमालेमा पनि त्यहि बान्की सरेको छ, यद्यपि केहि समय छ संभावनाको हिसाबले उनीहरुसंग ।

त्यसैले ईतिहासले चाईन्जो तर्पे तर्पे एउटा नयाँ दलको माँग गर्न लागिरहेको हो कि जस्तो लाग्छ मलाई ।

जेसुकै भए पनि "नागरिक आन्दोलन"ले अहिले अघोषित रुपमै भने पनि लिईरहेको आन्दोलनको नेतृत्वलाई कायम राखेर अघि बढ्नु पर्छ ।

मेरो विचारमा नागरिक आन्दोलनले आफ्नो तीन लक्ष भनेर स्पष्ट घोषणा गर्नुपर्छ निम्न कुराहरु

१. राजपरिवारलाई नागरिक बनाउने
२. दलहरुको वैचारिक, सांगठनिक र व्याबहारिक लोकतान्त्रिकरण
३. माओवादीको लोकतान्त्रिक पुनर्दिक्षा र निशस्त्रिकरण

"नागरिक आन्दोलन" ले कुनै शक्तिलाई गलहत्याउने भन्दा पनि सबै शक्ति, परिवार र व्यक्तिलाई लोकतान्त्रिक गणतन्त्रको माझ बिन्दुमा ल्याएर चिरस्थायित्वको शान्ति र लोकतन्त्र स्थापना गर्ने यज्ञको रुपमा प्रस्तुत र परिचालित हुन आवश्यक छ ।

"ज्ञाने चोर, देश छोड" मात्र भन्न पुग्यो अब । किनभने त्यो सन्देश सर्बत्र पुगिसकेको छ । अब त "गिरिजा-माकुने चोर, पार्टी छोड्" र "प्रचण्डे चोर, माओवाद छोड" समेत भनेर नारा लगाउनु पर्छ ।

हैन भने "नागरिक आन्दोलन" ले नागरिक स्वरुप गुमाई कुनै एक राजनैतिक शक्तिको हातको गोटी बन्न पुग्नेछ । त्यसैले अबको नारा, फेरि एक पल्ट-

ज्ञाने चोर, गद्धि छोड
गिरिजा-माकुने चोर, पार्टी छोड्
प्रचण्डे चोर, माओवाद छोड
लोकतन्त्रको बाली, सबैले गोड
____

धत्तेरिका, उँधोमुन्टो पो लाग्यो । फेरि अर्को प्रयास ...

२००३ को अन्त्यतिर देखि जब प्रमुख दलहरु भित्रैबाट दल सुधारका आवाजहरु आए, त्यस समय देखि केहि समय अघि भएको ने.का. को महाधिवेशन सम्म म नयाँ दल होईन भएकै दलहरु जिर्णोद्धार भएर नयाँ हाँक र अवसर अङ्गिकार गर्न उठ्लान् कि भनेर आशावादी थिएँ । ने.का. को महाधिवेशनले पुरानो कुहिएकै नेतृत्वलाई दाम राखी सलाम गरेपछि काँग्रेसले पुनर्जीवनको ढोका कम्तीमा आगामी तीन देखि पाँच वर्षलाई ढ्याप्प थुन्यो भन्दा हुन्छ, कुनै भवितव्य बाहेक ।

काँग्रेसमा आन्तरिक सुधारको आवाज तुहिए पछि एमालेमा पनि त्यहि बान्की सरेको छ, यद्यपि केहि समय छ संभावनाको हिसाबले उनीहरुसंग ।

त्यसैले ईतिहासले चाईन्जो तर्पे तर्पे एउटा नयाँ दलको माँग गर्न लागिरहेको हो कि जस्तो लाग्छ मलाई ।

जेसुकै भए पनि "नागरिक आन्दोलन"ले अहिले अघोषित रुपमै भने पनि लिईरहेको आन्दोलनको नेतृत्वलाई कायम राखेर अघि बढ्नु पर्छ ।

मेरो विचारमा नागरिक आन्दोलनले आफ्नो तीन लक्ष भनेर स्पष्ट घोषणा गर्नुपर्छ निम्न कुराहरु

१. राजपरिवारलाई नागरिक बनाउने
२. दलहरुको वैचारिक, सांगठनिक र व्याबहारिक लोकतान्त्रिकरण
३. माओवादीको लोकतान्त्रिक पुनर्दिक्षा र निशस्त्रिकरण

"नागरिक आन्दोलन" ले कुनै शक्तिलाई गलहत्याउने भन्दा पनि सबै शक्ति, परिवार र व्यक्तिलाई लोकतान्त्रिक गणतन्त्रको माझ बिन्दुमा ल्याएर चिरस्थायित्वको शान्ति र लोकतन्त्र स्थापना गर्ने यज्ञको रुपमा प्रस्तुत र परिचालित हुन आवश्यक छ ।

"ज्ञाने चोर, देश छोड" मात्र भन्न पुग्यो अब । किनभने त्यो सन्देश सर्बत्र पुगिसकेको छ । अब त "गिरिजा-माकुने चोर, पार्टी छोड्" र "प्रचण्डे चोर, माओवाद छोड" समेत भनेर नारा लगाउनु पर्छ ।

हैन भने "नागरिक आन्दोलन" ले नागरिक स्वरुप गुमाई कुनै एक राजनैतिक शक्तिको हातको गोटी बन्न पुग्नेछ । त्यसैले अबको नारा, फेरि एक पल्ट-

ज्ञाने चोर, गद्धि छोड
गिरिजा-माकुने चोर, पार्टी छोड्
प्रचण्डे चोर, माओवाद छोड
लोकतन्त्रको बाली, सबैले गोड
______

अनि यो माओबादीको युद्दबिराम लम्याउन सके हुन्थ्यो पहाडीजीहरुले, "हैन कुरा गर्न बाँकी नै छ केटा हो" भनेर तानतुन पारे हुन्थ्यो भनेको। अब अनिश्चित कालसम्मको लागि युद्दबिराम रे क्या।
नगरपालिकाको चुनाबमा त भाग लिए नि हुन्छ। सर्वसाधारणको काम नै रोकिने के। कुरो के।
कस्तो लाग्छ कुन्नि मित्रहुरलाई।

दलहरु र माओवादी बीच तयार हुँदै गरिएको भनिएको वार्ताले सम्भवत: युद्धविरामको घोषणालाई लम्ब्याउने छ । तर अम्रिगन दूतावासलाई यो खतडा लागेछ र खबरदारीको नोटिस टाँसेका छन् अरे ।

राजाका भारदारहरुले उत्तर कोरिया, चीन र पाकिस्तानका बाहेक सारा राजदूतहरुलाई देशनिकाला गर्नुपर्छ भनिरहेको बखत आफु तर्सेको जस्तो गरेर राजालाई तर्साउन नोटिस जारी गरेका हुन वा अम्रिकाले कतिपय मुलुकहरुको लोकतान्त्रिक आन्दोलनमा गलत शक्तिलाई सघाएको मूर्खता/स्वार्थ कै एउटा अर्को कडी हो, मैले खुट्याउन सकिनँ ।

एनिवे, युद्धविरामको अनुगमन गर्ने जुन नागरिक टोली छ त्यो बढि सक्रिय (assertive) हुनुपर्छ र राजाको सेना र माओवादी बीच मुठभेड भएकै खण्डमा पनि यसले आफ्नो सक्रियता छोड्नुहुँदैन ।

**** **** ****

चुनाव राजाले आफ्नो कदमहरुको वैधानिकता स्थापनार्थ फ्याँकेका चाल हुन् । गणतन्त्रको अन्तिम उद्धेश्य र आत्मविश्वास बाट अविचलित नहुने हो भने चुनावमा भाग लिएर त्यसलाई उपयोग गर्नु बुद्दिमानी हो । चुनावको खतरा विचलनसंग छ, अरु कुरासंग होईन ।

One of the co-coordinators of the "Citizen?s Movement for Democracy and Peace", Dr. Devendra Raj Panday, explains why the movement is separated from the political parties' and what is the condition for it's merging with it.

- http://www.nepalitimes.com/issue270/business.htm

A former bureaucrat in the Panchayat era and finance minister in the interim cabinet that ushered in Nepal?s ?democratic spring?, Devendra Raj Panday is now coordinator of the Citizen?s Movement for Democracy and Peace fighting against the king?s rule. He told Nepali Times that support for the CMDP has been stronger than expected.

Although the Citizen?s Movement has attracted enthusiastic crowds to its events, we haven?t seen tens or hundreds of thousands of people on the streets. Has the movement been successful?

The Citizen?s Movement has exceeded our expectations in almost all cases. We started at a point in time when we thought we?d waited too long for the parties to come to the front. The seven-party agitation was there but it hadn?t really caught fire. We were waiting and waiting and finally we said ?All right, we?ll go to the streets ourselves?.

Do you think there is any hope for reconciliation with the king?

The minimum demand that I think we?ll end up making is the holding of a constituent assembly, which will hopefully lead us to a republic. In this day and age how can we have a regime when a head of a government cannot be put to public scrutiny in any way? This one point alone should illustrate why people who think logically are moving away from the monarchy.

Have you considered that the majority of Nepalis might be willing to give up multiparty democracy temporarily for peace and stability?

I?m not saying that the majority of Nepali people will come out on the street tomorrow in support of democracy. What I am saying is that the more politically aware among them must already be seeing things for what they are. Dictators have a way of winning the hearts of the common people. They do so through certain social-economic programs or by showing some degree of technical efficiency in government ?because they can do away with all the wrangling and fighting of the political parties. This regime has done nothing of that sort. So I do not see any reason why any person would say ?all right, why don?t we give this king a chance?.

The way you describe it, it sounds like confrontation is inevitable?

How long can any country go on like this, in circles? You know we started this thing in 1951 when we had the first revolution, as we call it?Even going back to 1990 is not acceptable to people like me. I was responsible, legally, for this constitution because I was in the interim cabinet?Right from that time there have been demands about issues that the constitution originally did not address. These have to do with the rights of minorities, of linguistic groups, about the Hindu state and the total lack of any provision for local autonomy. These will not be addressed by a king who wants to centralise all the power in the royal palace.

The king appears to be setting his own agenda despite pressure from within and outside Nepal. Has the international community done enough to help restore multiparty democracy?

My dread is that the international community may back off, saying ?we can?t go on like this, let?s have some sort of understanding with the king?. My plea to the international community has always been?you don?t need to go forward (but) please don?t go backward?Going forward is our responsibility. We can?t expect the US, the UK and India to return democracy for us, we need to do that ourselves.

What do you think is going to happen in coming months?

Our hope is that now that the citizen?s movement has established itself, in a loose way?If the political parties were to make up their minds about the goals they want to reach and about their position vis-?-vis the king in such a way that the citizens would be inspired to join them, then they and the citizens movement would join together and become a national movement. At that time we should be able to see the kind of crowd you would expect, that could topple the king...But if the king were to become a constitutional monarch in the real sense?for example pay his taxes?that would be the kind of ruler that I think that not many people would object to.
__

Correction

चुनाव राजाले आफ्नो कदमहरुको वैधानिकता स्थापनार्थ फ्याँकेका चाल हुन् । गणतन्त्रको अन्तिम उद्धेश्य र आत्मविश्वास बाट अविचलित नहुने हो भने चुनावमा भाग लिएर त्यसलाई उपयोग गर्नु बुद्दिमानी हो । चुनावको खतरा विचलनसंग छ, अरु कुरासंग होईन ।

Read as,

चुनाव राजाले आफ्नो कदमहरुको वैधानिकता स्थापनार्थ फ्याँकेका चाल हुन् । गणतन्त्रको अन्तिम उद्धेश्य र आत्मविश्वास बाट विचलित नहुने हो भने चुनावमा भाग लिएर त्यसलाई उपयोग गर्नु बुद्दिमानी हो । चुनावको खतरा विचलनसंग छ, अरु कुरासंग होईन ।
__

Krishna Pahadi ji ko new get up ...chandai nachineko....Kati Handsome hunu hudo rahechha...Waha ka B4 haru ta sunnu parne ho..ali tadha pariyechha..Keep us posted about the outcome....Thanx

I am leaving for Satya Narayan Temple in an hour or two. See you all whoever are making it to there.

One scene that has been played out repeatedly in my mind since I prepared to go to see Krishna Pahadi in Satya Naraya Temple is from an old Hindi movie "Guide".

I might share that with the audience there. तर मेरो भागमा एउटा गजल छ ।

I am leaving for Satya Narayan Temple in an hour or two.
...........................................................................................................
Nepe da you in Nepal? By the way you kata haraying ni? Anyways good luck in whatever you are doing....

>>>I am leaving for Satya Narayan Temple in an hour or two.
...........................................................................................................
Nepe da you in Nepal? By the way you kata haraying ni? Anyways good luck in whatever you are doing....

----नेपे दाजुले त्यो मन्दिर नै नेपालाँ बोकेर जानु भा' हो कि के हो, मैले बुझे अनुसार त त्यो मन्दिर एन. वाइ. भन्ने ठाम्मा छ, होइन र???...:P...लु कृष्ण सरलाइ नमस्ते भन्दिम् है मेरो पनि!!!....:)