He is showing anger to Nepal police cause they let them escape....what a stupid question..

Doh..!!!

Suprisingly!! Things like this happens in our Nepal. How safe are we in Nepal this way? One of the murdered kid is my cousin. I think we need to have death penalty for criminals like these MOFO's. Is this how Nepal Police Handles murder suspects.... Just unbelieveable!!

Hope the souls of the victims Rest in Peace!

vyrus

It was a sad incident. The victims and criminals: both were kids. How did that happen? Whom should we blame…….. Mobile phone, Money, Gun? How the fk they committed that big crime? The answer is simple; they were influenced by the growing violence in the country. Blame Maoists, criminal activities around the valley and all the armed terai groups who are flooding the country with made in bihar weapons. Kids are coping from YCL, Moists and Armed Terai Groups. Kids think they can also commit a crime a get away with it just like these groups are doing right now. 7 years ago, I was in Terai and I was asked if I want to buy a Katuwa Gun for only 500 IC. I was shocked at that time.  I can’t even think the situation right now.

अन्य समाचार - चियापानका लागि यस्तो नाटक ! पुरानो अंक - करोडौंका आइसियू सामग्री त्यसै थन्किए - हामीलाई न्याय खोइ ? - 'मलाई चिया होइन, समाचार देऊ'

महुलिया (कञ्चनपुर), २४ मंसिर
'मानसिक सन्तुलन गुमेको' भन्दै प्रहरीले पक्राउ परेको हत्यारालाई छाड्ने सुरसार गरेको खबरले कञ्चनपुरको महुलिया गाउा अरू आतंकित बनेको छ

हत्या भएको घरमा आफन्त र छरछिमेकी देखिन्छन् तर मौन र शोकमग्न । घटना सबैलाई थाहा भएकाले होला न सहानुभूतिका शब्द सुनिन्छन् त्यहाँ न त कुनै चर्को कुराकानी नै । 'मानसिक सन्तुलन गुमेको' भन्दै प्रहरीले पक्राउ परेको हत्यारालाई छाड्ने सुरसार गरेको खबरले सिंगो गाउँ अरू आतंकित बनेको छ । सबैका अनुहारमा त्रास नाचेको देख्न सकिन्छ । गाउँले भन्छन्, 'त्यो आयो भने अरूलाई पनि बन्चरोले मार्छ ।' कञ्चनपुरको सुडा गाविस-२ महुलियामा २२ वषीय खगराज पाण्डेयले आफूलाई जन्म दिने आमा गंगादेवी र जेठीआमा वासुदेवीको निर्मम हत्या गरेपछि गाउँमा यस्तो सन्नाटा छाएको हो ।

'हत्या भएको चार दिन बित्यो, हत्यारा पनि पक्राउ पर्‍यो तर उसलाई प्रहरीले छाड्दै छ रे,' हत्यारा खगराजका अपांग दाजु टिकेश्वरले भने, 'त्यो आएर अरूलाई पनि मार्ला भन्ने आतंक फैलिएको छ गाउँभरि ।' घरमा अरूका आँखा छलेर शनिबार दिउँसो खगराजले आमा र जेठीआमालाई बन्चरो प्रहार गरी हत्या गरेका थिए । अभिभावकका रूपमा रहेका दुईजना आमाको हत्यापछि घरमा बालबालिका मात्रै बाँकी रहेका छन् । 'यी बच्चाबच्चीले आमा खोजेर हैरान छ । घाम डुब्न थाल्यो कि उनीहरू रुन-कराउन थाल्छन्,' टिकेश्वरले भने ।

वासुदेवीका एक छोरा र दुई छोरी छन् भने गंगादेवीका तीन छोरा छन् । सबैभन्दा जेठो २५ वषर्ीय टिकेश्वरप्रसाद पाण्डेय अपांग छन् । उनी हिँडडुलसमेत गर्न सक्दैनन् । अपांग टिकेश्वर दुवै आमाको किरियामा बसेका छन् । 'के गर्ने उनीहरूको अवस्था देख्दा रुन मात्रै आउँछ,' गाउँले हर्कदेव जोशीले भने । आमाहरू वासुदेवी र गंगादेवीलाई बन्चरोले क्षतविक्षत हुनेगरी हत्या गरेपछि हत्यारा खगराजले जम्मा भएका गाउँले र प्रहरीलाई बन्चरो नचाएर त्रस्त पारेका थिए । वासुदेवीलाई हत्या गरेको आधा घन्टापछि आमा गंगादेवीको हत्या हुँदा घटनास्थलमा प्रहरी पनि थियो । 'आमालाई बन्चरोले हान्दै गर्दा प्रहरीले पनि केही गर्न सकेन, हेरिरह्यो मात्र,' १२ वषीया छोरी गंगा पाण्डेयले भनिन्, 'गाउँले पनि थिए । केही गरेनन् ।'

हत्यापछि प्रहरीले पक्राउ गरे पनि स्थानीय बासिन्दामा त्रास कम भएको छैन । प्रहरीले मानसिक सन्तुलन गुमाएको प्रचारबाजी गरेको र हत्यारालाई छोड्न खोजेको आरोप गाउँलेको छ । प्रहरीले पनि खगराजमाथि मानसिक सन्तुलन गुमेको शंका गरेको छ । 'उसले बयान दिएको छैन । हत्या के कारणले गर्‍यो, खुल्न सकेको छैन,' हत्याबारे अनुसन्धानमा संलग्न कञ्चनपुर जिल्ला प्रहरी कार्यालयका एक प्रहरी अधिकृतले भने, 'हामीलाई पनि उसको व्यवहार देखेर उसको स्वास्थ्यबारे शंका लागेको छ ।'

प्रहरीकै सामु उसले आमाको हत्या गर्‍यो
गंगा पाण्डेय (वर्ष १२), मृतक वासुदेवीकी छोरी
२१ मंसिर ०६५ को दिन हो । म, आमा (वासुदेवी) र काकी -गंगादेवी) मात्रै घरमा थियौँ । अरू सबै नेता गिरिजाप्रसाद कोइरालालाई हेर्न महेन्द्रनगर गएका थिए । दिउँसो २ बजेसम्म खाना पनि खाइएको थिएन । काकीको शनिबारको ब्रत थियो । सबै कार्यक्रममा गएकाले खाना पकाउन ढिलो भएको थियो ।

दाइ -हत्यारा खगराज) काकीलाई किन खाना नखाएको, खाना खाऔँ भन्दै थियो । आमा धारामा नुहाउँदै हुनुहुन्थ्यो । स्कुल बिदाको दिन भएकाले म पनि सरसफाइ गर्न खोलामा गएँ । त्यसपछि के भएछ थाहा भएन । एक्कासि आमालाई बन्चरोले हान्यो भन्ने सुनेँ । नदीबाट आएँ । आमा धारोमै छटपटाइरहनुभएको थियो । रगत लतपतिएको थियो । दाइको हातमा बन्चरो थियो । यो देखेपछि नजिक जान सकिनँ म ।

बाटो हिँडिरहेका एकजनाले बन्चरो खोसेर फालिदिए । आमाले 'पानी-पानी' भनेको सुनेँ । म पनि रोएँ । काकी पनि रुन थालिन् । काकीले रुँदै अरूलाई बोलाइन् । सबै गाउँले आए । काकीले गाउँले बोलाएपछि उसले काकीलाई पनि हान्न थाल्यो । उसले ढुंगाले टाउकोमा र अनुहारमा हान्यो । रगतले पूरै मुख लतपतियो । काकी आमाकै नजिक बसेर रुन थालिन् । दाइ त्यहीँ उभिएर कपाल समातेर हान्दै थियो । सबै गाउँलेले हेरिरहे मात्र कसैले केही गरेन ।

साढे दुई बजेतिर प्रहरी आयो । चारजना प्रहरी आए । प्रहरी आउनेबित्तिकै दाइले हाम्रो घरबाट अर्को बन्चरो ल्यायो । आमालाई हानेको बन्चरो बटुवाले फालिसकेको थियो । हाम्रो घरबाट ल्याएको बन्चरोले काकीलाई हान्यो । काकीको टाउको फुट्यो । रगतैरगत भयो । प्रहरी पनि हेरिरह्यो, केही गरेन । गाउँले, प्रहरी कोही नजिक गएनन् । उसले बटुवाले खोसेर फालेको अर्को बन्चरो पनि हातमा लियोे । दुवै हातमा बन्चरो घुमाउन थाल्यो । त्यतिन्जेलसम्म पनि आमा र काकी जिउँदै थिए । कसैले केही गरेन । प्रहरीले नजिक जान खोज्दा उसले बन्चरो घुमाएर धपायो ।

म रोइरहेकी थिएँ । आमालाई बचाउन गुहारेँ । कसैले बचाउन कोसिस गरेन । मैले गुहार्दा मलाई पनि बन्चरोले हान्न आयो । म भागेँ । प्रहरी र गाउँलेले कोसिस गरेको भए मेरा आमा र काकी मर्ने थिएनन् । आमाहरूलाई हिर्काउन थालेको डेढ-दुई घन्टा भइसकेको थियो । उसले फेरि काकीको टाउकोमा हान्यो । टाउको छिनाल्यो । म हेरिरहेँ । टाउकोमा बन्चरोले हान्दा आँखा छोपो । काकीको हेर्दाहेर्दै ज्यान गयो । आमा जिउँदै थिइन् । बेहोस भएर पल्टिरहेकी थिइन् । त्यसपछि प्रहरीले हात समात्यो । एकजनाले हात समातेपछि दाइले प्रहरीलाई बन्चरोले हान्यो । त्यसपछि सबै प्रहरी भागे ।

चार बजेतिर बल्ल तीनवटा गाडीमा प्रहरी आए । त्यतिवेलासम्म आमाको पनि ज्यान गइसकेको थियो । त्यसपछि खगेन्द्र दाइ भाग्न थाल्यो । प्रहरीले उसलाई लखेट्न थाले । लखेटेर प्रहरीले समात्न त समाते तर मेरी आमा र काकी त्यतिवेलासम्म मरिसकेका थिए । गाउँले र प्रहरीले अरू केही प्रयास गरेको भए आमाहरू बाँच्थे कि भन्ने लाग्छ मलाई ।