कठघरा मा दोषि भएर उभिँदा र सजाय नपाउँदा खुशि लाग्छ भनेर कसैले भन्छ भने म त्यसलाई सम्पुर्ण रुपमा गलत मान्नेछु । दोषि भएर पनि सजाय नपाउनु र त्यसको आत्मबोध आफुलाई हुनु जस्तो असहज केहि पनि हुन्न रहेछ । आफु भासिएजस्तो लाग्छ कुनै दलदलमा अनि पल प्रति पल जति निस्कन खोज्यो उति डुबे झैँ लाग्छ ।

 

त्यो दिन हाम्रो घरको Living room धेरै बेर सम्म तनावग्रस्त रहिरह्यो । म घोसेमुन्टो लगाएर उभिएको उभियै भएँ । घरि घरि आँखा उठाउन खोज्थेँ तर फेरि झूकाउनु परिहाल्थ्यो । बुवा आँशु भरिएका आँखाले मलाई हेरिरहनु भएको थियो । मलाई वहाँको अनुहार हेर्न मन लागेको थिएन अथवा भनौँ मैले आँखा जुधाउन सकिन । लोग्नेमान्छेको आँखामा आँशु ज्यादै दयनिय देखीन्छ । एकदम बिवश लाग्छन् मलाई लोग्नेमान्छेहरु रुँदा ! निरुपाय भएर मात्र रुन्छन् लोग्ने मान्छे , जहिले सम्म निकास देख्दछन् तबसम्म रुन जानेका हुन्नन् ! खोई के सुहाउँदैन के सुहाउँदैन ? तिँ माथि त्यो त मेरो आफ्नै जन्म दिने बाउको आँशु थियो त्यो पनि मेरो कारणले उब्जेको ,एउटि जवान छोरीको कारणले धेरै बेर मनमनैँ आँफैलाई धिक्कार्दै बित्यो ।

 

"जा सुरुचि सुत्न जा भोलि कुरा गरौँला !" लामो मौनता आखिरमा तोडियो त्यो कोठाको ! बुवाले फेरि पनि आफु धैर्यवान रहेको देखाउनुभयो आफ्ना शब्दहरुले। सँधै जस्तै आज पनि बुवा आमाले मलाई हकार्न सक्नु भएन ,कुनै नयाँ कुरा होईन ,यो वहाँहरु दुईजनाको बानिमैँ छैन । मलाई यो वहाँहरुको सबैभन्दा ठूलो कमजोरि लाग्छ , दुवैजना रिसाउन जान्नुहुन्न ।शान्त शालिन अनुहार मात्र देख्छु जहिले हेरे पनि ।

 

बाहिर निस्केँ ,कोठा तिर जान खोजे तर बुवा आमाको ढोका छोडेर जान मन लागेन ,के कुरा गर्नुहुने रहेछ एक आपसमाँ मैले सुन्नु थियो । प्यासेजमा बत्ति निभाइसकेको थिएँ म ढोका मैँ आड लागेर बसेँ ।

 

 

"के गर्ने त अब ?" बुवा निराश भएर होला सुस्तरि बोल्नुभयो । सँधै को जस्तो तेज थिएन । म वहाँको बोलिले नै वहाँको अवस्था चिन्छु ।

"हाम्रो पालन पोषण मा कमि भए जस्तो त लाग्दैन !तै पनि किन ? आखिर हामी नै किन ? " आमा एक्कासि भक्कानिनु भयो ।

"नरो न , अब रोएर मलाई पनि कमजोर नबना है सन्ध्या ! तँ छेस र त अझै पनि केहि भइहाल्ला कि भन्ने आशमा छु ।"

"मैले जागिर धेरै अघि छोड्नुपर्ने ,घर ब्यवहार मा सहयोग होला भनेर जारि राखेँ उ जन्मेपछि पनि ! जागिर नभएको भए समय त दिन सक्थेँ सुरुचिलाई !"आमा फेरि आफ्नै दोष निकाल्ने क्रम मैँ हुनुहुन्थ्यो ।

"अब भइसकेको कुरा छोड , तै पनि तेरो जागिर को के दोष ? खालि यसो उसो गर्यो आफैँलाई दोष दिन्छे ! बाउ आमा जागिरे भएकाका सबै छोराछोरी Addict भएका छन् र ? अब के गर्ने सोच ,लत छुटाउन सकिएन भने बिकराल हुन्छ यो समस्या त !"

" तै पनि उसका कुराहरु तँपाई भन्दा मलाई थाहा हुनु पर्ने नि त ! आखिर आमा हुँ उसकि ,साथि जस्तै नै ब्यवहार गरेकी छु ? किन लुकाई उसले कुरा ? अस्ति मेरो पर्स बाट पैसा हराउँदा त कतै हिसाब बिर्सेछु झै लागेको थियो ,हिजो उसको कोठामा त्यत्रो कुरा भेटिएपछि पो थाहा लाग्यो !"

"फेरि रुन थालि , नरो भनेको हैन सन्ध्या !" बुवा थोरै झर्किनु भयो ,वहाँ ले रिसाएको मैले देखेको छैन , आमाको हिकहिक यथावत थियो ,शायद आँशु पुछेर अब नरुने कोशिश गर्दै हुनुहुन्थ्यो तर सकिरहनु भएको थिएन ।

 

"ब्लड चेक चाहिँ पहिला गर्नुपर्ला ,के थाहा धेरै सिरिन्ज चलाएर !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" आमा को रुवाई अचानक बढ्यो अगाडिका आँशु रोक्ने सम्पुर्ण प्रयास लाई असफल बनाउँदै ।

"हैन त्यस्तो त भएको छैन होला ! मेरो बिचारमा रिह्याब सेन्टर नै ठिक होला ,थोरै दिन सुधार्ने नै प्रयास गरौँ !"

"सबलाई थाहा हुन्छ त्यसो गरे त ! छर छिमेक मा कसरि मुख देखाउने ,को केटाले बिहे गर्छ यस्लाई ? "

"अहिले पनि थाहा हुन्छ ,त्यति राम्रा ठूला आँखा तलका छाला सबै  काला भइसके ,ओठ हेर न हाम्री छोरीको कत्ति कालो छ ,पहिला त्यस्तो थियो र ? हामीले नै खुट्याउन ढिलो गर्यौँ ,अब यहाँ भन्दा ढिलो गर्नुहुन्न  ! हो उ बहकिएकि हो गलत बाटोमा लागेकि हो , तर उसको भन्दा तेरो र मेरो बढि गल्ति छ हामिले पहिला नै पत्ता लाउन सक्नु पर्थ्यो ।  अब त रिह्याब सेन्टर लानै पर्छ ! अरु भन्दा त्यो कल्पनाकुन्ज ठिक छ भन्छ मेरो एउटा साथि ,त्यसको छोरालाई पनि तिन महिना त्यहाँ राखेको आजकल नर्मल छ अरे ।" बुवाले सान्त्वना दिनु भयो आमालाई !

 

म बिस्तारै आफ्नो कोठा तिर लागेँ ,मलाई मेरो परिणाम थाहा भइसकेको थियो ।आफ्नो बुवा आमा लाई म दोष दिन्न । अझै पनि सुधार्ने प्रयास गर्दै हुनुहुन्छ ।चुपचाप कोठा आएँ अनि सोचेँ म वहाँहरुको जे बिचार हुन्छ त्यहि गर्नेछु । सक्नु नसक्नु आफ्नो ढाउँमा छ तर आफ्नो तर्फ बाट सुध्रने सकेसम्मको प्रयास गर्नेछु ।

 

करिब दुई बर्ष अघिको गल्ति ले गर्दा म अहिले को ठाउँमा आईपुगेँ जहाँ मेरै आफ्नाहरु मन नलागि नलागि नै भए पनि मलाई आफुबाट अलग्याउँदै छन् ।कुनै घाउ लागेको आफ्नै अंग जस्तै जस्लाई नकाटे शरिर नै खानेछ । के म त्यो परिवार को रोग भएर निस्कि सकेको छु त ? म घर बाट अलग्गिन चाहन्न र लत बाट अलग्गिन सक्दिन । कोठा आएँ आज मेरो कोठा बिहानै सफा गरिएको थियो ,मैले केहि पाउने सम्भावनै थीएन कोठामा तै पनि धेरै बेर सम्म खोज जारि राखेँ नभेटेर गलेँ ,चिटचिट पसिना आएझैँ भयो हात गोडाहरु कामे जस्तै भयो ओछ्यान मा पल्टिएँ ,बिस्तारै मनमाँ उठेका भुकम्प हरु सेलाएझै भयो धेरै चोट दिएर हावाहुण्डरि थामिएझैँ लाग्यो ।

धेरै दिन पछि ऐना हेर्न मन लाग्यो । ऐना अघि उभिएर आफ्नो आँखा , ओठ हेरेँ । बुवा ले भने जस्तै काला भइसकेका थिए । कपाल त पहिल्यै कलर गरेर महिले खैरो बनाइसकेको थिएँ । म पहिला यति नराम्रि थिइन ।  अगाडि पछाडि सबै तिर नियालेँ नारित्व कतै हराएको थियो । मलाई आफ्नो पहिलेको स्वरुपमा फर्किन मन लाग्यो । रात भरि एल्बमका पुराना फोटाहरु हेरेर रुँदै बस्दै गरेँ । यो समस्याको कारण म थिएँ समाधान मा मैले पहल गर्नै पर्छ , म कल्पना कुन्ज जानेछु ।सुत्नु अघिको मेरो निर्णय त्यहि नै थियो । आँशु पुछे गालाभरि आँशुका टाटालाई यथावत राख्दै आफ्नो ओछ्यान मा पल्टिएँ ।

 

 

 

 

 

 

 क्रमश:

Fuche, are you at "kalpanakunj" to do some research?

dipika thanx for such a fast response

somewhere on dearth dai,

धन्यवाद दाई अनि भेट बिराटनगरमा गर्ने सकेसम्मको कोशिश गर्छु ,बन्द बाधदा भए भावनाहरु त छँदै छन्

Deep ani mahila dai ,

धन्यवाद प्रभो ,अर्को भाग लेखिसके पोष्ट गर्न मात्र बाँकि छ ।

baburajan

तल हेर न आइसक्यो

Stat

it is tougher than research for me to make this story memorable yaar,यस्को blueprint bnafnla{ nE smy lag/ne rhec .आज एक भाग पोष्ट गरेर फेरि रिसर्चमा लागनुपर्ला जस्तो छ ।

 

 

"भोलि तिम्रो ब्लड चेक हुन्छ होला ,अनि मात्र Admission procedure पुरा हुनेछ ।"

मेरो कोठा पुर्याउने क्रम मा प्यासेजमा नै सुधाले मलाई जानकारि दिई । हुन सक्छ उसको यो म सँग कुरा को शुरुवात गर्ने औपचारिकता थियो । मेरो जीवन को त्यत्रो ठुलो रिजल्ट कसैको लागि फगत आफ्नो जागिर चलाउने औपचारिकता भएको छ । मलाई औपचारिकता मन पर्दैन ! मैले उ तिर पनि हेरिन ,भुईँ तिर हेरेर हिँडिरहेँ । बुवा भन्नुहुन्छ भुईँ मा हेरेर ढुङ्गालाइ लात्ति हान्दै धेरै जसो केटाले हिँड्छन् रे र म मा यस्ता केटा मा हुने धेरै गुण छन् रे । हुनसक्छ वहाँहरुले मलाई छोरा जसरि पाल्नुभयो त्यसैले मेरो केटि मान्छेमा हुने सम्वेदनशिलता हराउँदै गयो ।

 

मेरो कोठाको बरण्डा घाम लाग्ने तिर थियो ढोका दुवै तिर थियो ,बास्तु ध्यान मा बनाएर भित्र बस्नेलाई राम्रो सकारात्मक सोच आओस् भनेर बनाएको होला । बाहिर फूलहरु मुस्कुराईरहेका पनि देखिन्थे बरण्डाबाटै सेकेण्ड फ्लोरमा थियो कोठा ।  घाँसमा पनि बिहान शितका थोपा हरु देखीँदा हुन् रमाईलो हुन्छ होला तर म बिहान उठ्न सक्दिन चाँडो म कसरि हेरुँला र ? फेरि सम्झेँ अघि सुधाले भनेकी थिई भोलि बिहान मैले योगाको क्लासमा जानुपर्छ रे ? उफ उहि रेगुलर स्टफहरु ! मैले जे जे गर्नुपर्छ भनेर सोचेको थिएँ त्यहि त्यहि ! मान्छे सुधार्ने योगा ,भरसक्के ब्याडमिन्टन कोर्ट पनि हुँदो हो कतै यहि कम्पाउण्ड भित्र जहाँ घुँडा मा भएका रौँ देखाउँदै केटा हरु बिहान बिहान ब्याडमिन्टन खेल्दा हुन् ! अब यहि बित्नेछ मेरो जीवन करिब ६ महिना अथवा एक बर्ष अथवा त्यो भन्दा बढि !

 

मलाई बिरक्त लागेर आयो ! मैले लिएर आएको सिड्नि शेल्डनको नोबलमा आफुलाई भुलाउने प्रयास गरेँ । वाकमेन त कानमाँ छँदै थियो ! यो पनि दुई तिन दिनमा सिध्धिनेछ ! बुवालाई किनेर ल्याईदिनु भन्नेछु अरु किताब हरु ! किताब किनीमाँगे भने त खुशि नै हुनुहोला नि ! चुरोट खान मन लाग्यो भने चाहिँ के गर्ने होला बाहिर जान पनि पाईने छैन । मैले चुरोट सम्झेँ ,चुरोट बिस्तारै मलाई एकदमनै मनमोहक लाग्न थाल्यो एक सर्को मात्र तान्न पाए पनि त्यसपछि अरु बिर्सिन्थेँ कि झै लाग्यो थोरै छटपटि भए जै भयो ,धेरै बेर चुरोट मात्र घुमिरह्यो । त्यो पाना धेरै अघि सिध्याएको थाहा लागेपछि मैले पाना पल्टाएँ ।

 

बाहिर बरण्डा तिर बाट कोहि मेरो कोठा मा जबर्जस्ति चढ्न लागे झै लागे पछि मैले हातमा लिएको "ईफ टुमरो कम्स "आफ्नो हातबाट ओछ्यानमा राखेर बाहिर बरण्डा मा निस्किएँ । एउटा गार्ड मेरो कोठाको बरण्डामा सिँढी राखेर चढ्दै रहेछ ।

 

"ओई के गरेको तैले ? Administration लाई complain गरिदिउँ ?" म झर्किएँ ।

" Administration ले नै पठाको बहिनि !" उ बिचमा थियो , करिब आधा सिँढी चढीसकेको करिब आधा चढ्न बाँकि ! उसले तल देखायो ! तल सुधा उभिएर मेरो बरण्डा तिर हेर्दै हाँस्दै थिई ।

"यो पनि rehab को पार्ट हो कि क्या हो ?"

"हैन कोठा धेरै बेर नक गर्दा पनि नखुलेपछि हामीले यो प्रोसेस फलो गर्या हो ! माईन्ड नगर ल ! गर्न चाहिँ के गर्दै थियौ तिमी ? त्यत्रो बेर नक गर्दा त सुनिनु पर्ने ! "

मैले उसको अनुहार हेरीरहेँ । उ पेट मिचिमिचि हाँस्न थाली । उसले अनियन्त्रित भई हाँस्न थालेको ले मलाई पनि हाँस उठ्यो म पनि हाँस्न थालेँ बिचमा त्यो गार्ड हामी दुवैलाई हेर्न थाल्यो र हाँस्नुपर्ने होला भनेर उ पनि हाँस्न थाल्यो !

"होईन म वाकमेन सुनिरहेको थिएँ ! त्यहि भएर रहेछ । " एक छिन पछिमात्र मलाई जवाफ फर्काउने फुर्सद भयो ।

"म माथि आउँ त?"

"आउ न पुरै कल्पनाकुञ्ज तिम्रै नै हो मेरो कोठामा आउनलाई तिमीलाई सोध्नुपर्छ त ? After all you are the boss !"

"I m Flattered ! बरण्डा तिरै बाट आउँ कि ढोका खोल्छौ ?"

"खोल्छु खोल्छु ! "

 

सुधा माथि चढून्जेल सम्म मुस्कुराईरहेकि थिई  म उसलाई नियालिरहेँ । उसको हाँसो मनमोहक लाग्छ मलाई यो रिह्याब सेन्टरका धेरै जसो केटा बिरामीहरु त सुधालाई देखेर मात्रै पनि नशा छोड्दा हुन । त्यस्तो आकर्षण छ उसमा । जब उ बिशेषत: हाँस्ने बेला मा मुख हातले छोप्छे अनि कपाल मिलाउने बहाना मा हाँसिरहेका मिलेका दाँत देखाउँछे कसैले जतनसाथ सन्दुकमा राखेको मोतिको माला देखाए झैँ लाग्छ ।

 

"ल भन के थियो ! "

"तिमी फ्रेश छौ कि छैनौँ मात्र हेर्न आएको ,जस्ट रुटिन चेक ! यो टाईम र बिहान म नै आउँछु तिमिलाई चेक गर्न ,ढोका थुनेर वाकमेन सुन्न थालिनौ भने ।" उ फेरि हाँस्न थालि ।

"यो त मेरो पनि रेगुलर बानि हो ? केहि छैन सिढी रहेछ नि त ! म बरण्डा तिर खुल्लै राखेर सुतौँला ! "

"केटी मान्छे ,डर लाग्दैन त ? "

"लाग्दैन ! के को डर ? समाज ,यहाँ सम्म कि आफैँले जन्म दिने बाउ आमा हामी सँग डराएर तिमीहरु जस्तो साहसिको हातमा पठाईदिएको न हो हामीलाई ! हामी भन्दा बिग्रिएका पनि को होलान र डर लाग्नु ? "

"तिमी धेरै पेसिमिस्टिक छौ ! कुरा त्यस्तो होईन ,समाजलाई तिमीहरुसँग के को डर ? तिमिहरु थोरै बाटो बिराएका मान्छे मात्र न हौ , सबै मनपराउछन् तिमीहरुलाई !"

 

उसले मेरो तन्नाको फूलको बुट्टा नियाल्दै म तिर अनुहार नजुधाईकन भनी !झूट बोल्न उसलाई पनि म जत्तिकै गारो पर्दो रहेछ ।

 

"यथार्थ त्यहि नै हो ! तिमी मलाई जे भन । मलाई थाहा छ , तिमी यहाँ चेक को लागि नै आएको पनि त ?कतै बाट केहि लिकेज नै भएको छ छैन चेक गर्नलाई त हो नि ! अथवा it is to find out whether i m trying anything silly or not . "

"हो बाबा हो ! तर तिमी बुद्दिमान छौ , I hope you ll show us the good result."

"I ll try ,म अब यो भन्दा बढि बुवा आमा को आँखामा आँशु देखाउन चाहन्न !" मैले आफ्नो टाउको भित्ता तिर फर्काउँदै जवाफ फर्काएँ ।

 

"ल म गएँ ल ! अल्छि लाग्यो भने तल टि.भी. रुम छ , तल सिढि ओर्ले पछि त्यहाँ बाट साईन बोर्ड छ त्यहिँ बाट you can find it !  त्यहाँ गएर टेलेभिजन हेरे पनि हुन्छ ! हुन त तिमी सित समय कटाउने अरु पनि माध्यम रहेछन् ! " उसले मेरो कोठाको कुनामा राखेको गिटार हो वा ओछ्यानमा राखिएको "ईफ टुमरो कम्स "नियाल्दै भनी ।

"तिमी र म मा फरक के छ थाहा छ ? तिमी जीवन कारणका लागि जिउँदै छौ , म बेकारण समय कटाउँदै छु , जाउँला अब समय नकटे टि.भी. रुम पनि जाउँला ! "

 

सुधा यसपालि बोलिन तर उसको गति थोरै कम भयो मेरो कोठाबाट बाहिर निस्किँदा !

 

क्रमश:

 

 

 

 

 

 

 

सुधा गएको एकैछिनमा मलाई चिट चिट पसिना आएझैँ भयो । चुरोटका तस्विरहरु फेरि देखिन थाले कोठाका भित्ता भित्तामा । कोठा घुमे घुमे झैँ लाग्यो फनफनि । मैले झ्यालको पर्दा हेरेँ । कता कता त्यो मलाई झुण्ड्याउन राखेको डोरि झैँ लाग्यो । त्यसैले सेरिएर मुक्ति पाउँ झैँ लाग्यो ,म आजकल धेरै कुरालाई अर्कै अर्कै देख्छु घरि पर्दाहरु मलाई डोरि जस्तै लाग्छन् घरि कालो आकाश का ताराहरु भ्वांग परेर बाहिरको प्रकाश देखाउने दुलाहरु !  तर लरबरिरहेका खुट्टा र कामिरहेका आफ्ना हातलाई म अझै दरी छु भनेर विश्वास दिलाउन थियो मैले  ,मलाई थाहा छ यो ठाउँबाट कसैले मलाई बाहिर निकाल्न सक्छ स्वच्छ आकाशको तलतिर भने त्यो मात्र मेरो बिश्वास हो । जब केहि गर्दा पनि मेरा हात गोडाले बिश्वास मानेनन् मलाई उनिहरुदेखी रिस उठ्यो म ढोका मा लात्तिले हान्न थालेँ । मलाई त्यो निर्जिव ढोका सँग के को रिसराग थियो थाहा छैन तर मलाई आफ्नो खुट्टा सँग भने अवश्य रिसराग थियो । मान्छेका हरेक क्रियाकलाप मा कारणहरु हुन्न ,मान्छे साँच्चै अवस्थाको दास हो मस्तिष्कले चलाउने खेलौना हो । आज मलाई आफ्नै हात खुट्टा देखि रिस उठेको छ दवाउन नसक्ने रिस ! भाँचेर पर घुईक्याईदिएर बरु अपांग बस्छु भन्ने सम्मको रिस !

 

 

ढोका को ढ्यांग ढ्यांग आवाज तल रिसेप्सनसम्म पुगेछ क्यारे !  तल बाट दुई चारजना गार्डहरु कुद्दै आए र मेरो दुवै हात समातेर  कसे । त्यहाँको चिफ सुरेश पछि पछि बिस्तारै आईरहेको थियो ।

 

"खासै केहि होईन ,नर्मल रुपमा लेओ न ! यो प्यासेन्टको यहाँको पहिलो दिन हो ,लत बसेको छ । छुटाउनलाई अफ्ठ्यारो त भई नै हाल्छ ,  समातिराख ,एकछिन पछि बल सिद्दिए जस्तो होला अनि मात्र छोडिदिनु ! केटी हो बल जति नै गरे पनि तिमीहरुलाई गाह्रो नपर्ला । "

 

उसले मलाई हेरेको थिएन आफ्नै गार्डहरुलाई अराई मात्र रहेको थियो । म मान्छे नै हो जस्तो पनि ब्यवहार गरेन उसले मलाई ! प्यासेन्ट रे ! मेरो नाम थाहा छैन र त्यसलाई ? सुरुचि भन्न सक्दैन त्यसले ? अझ उहि भन्छ यो रिह्याब सेन्टर र अरु रिह्याब सेन्टरमा के फरक छ थाहा छ ? हामी तँपाईलाई साथि भएर केयर गर्छौँ ! यहि हो केयर ? मलाई रिस पनि उठ्यो !

 

एकछिन पछि बिस्तारै अघि उम्लिएको ज्वालामुखी सेलाए जस्तो भयो लावाहरुको अवशेष मात्र पनि नछोडिकन ,मलाई पक्डिरहेका हरिमुष्ठे गार्डहरुको अनुहार बल्ल हेरेँ मैले ,मैले जत्ति नै बल गरेको भए पनि उनीहरुबाट उम्किन नसक्ने रहेछु । एक्कासि जिउ शितांग भयो । गार्डहरुले शायद बल प्रयोग नगर्नु पर्ने थाहा पाएर होला मलाई बिस्तारै छोडिदिए । त्यसपछि सुरेशले मलाई बिस्तारै समातेर कोठा पुर्याउन खोज्यो ।

 

"I m ok ."  

मैले अघिको रिस पोखेँ । अघि नै पनि त गार्डहरुको सट्टा आँफै आएर मलाई रोक्न पनि त सक्थ्यो । अहिले के को सहानुभुति देखाउँदैछ उ ? मलाई सहानुभुति पटक्कै मन पर्दैन ।

"you must be ,you r here to be ok ,मलाई थाहा छ you are a strong girl."

"यो पनि तँपाईहरुको उपचारकै कुनै अंश नै होला ,मलाई थाहा छ तँपाई मात्र सहानुभुति देखाउन कर्तव्य पालन गर्न जान्नुहुन्छ ,साथि बन्न जान्नुहुन्न । " यसपालि भने मैले उसलाई नमिठो दनक फर्काएँ ।

 

"एउटा कुरा भनौँ ?"

"भन्नुहोस् " मैले अररो जवाफ फर्काएँ , अघि को मुठभेँडमा बिग्रिएका लुगा र कपाल हरु हातले फर्काउँदै !

"तिमि मुस्काउँदा मात्रै राम्री देखिन्छौ होला भनेको त रिसाउँदा पनि राम्री देखिँदि रहिछ्यौ ,अनि यो भनाई चाहिँ मेरो उपचारको अंस को रुपमा नलिनु है ! म केहि केहि कुरा साँचो पनि बोल्छु । "

 

उ यति भनेर मुस्कुराउँदै अघि लाग्यो । म एकछिन वाल्ल परेर उसलाई हेरिरहेँ । सारै fast छ मोरो ! साधारण केटा हरु भन्दा ! अनि राम्रो पनि ! बोलि ले लठ्ठ हुँदा हुन् साधारण केटीहरु त ! मलाई पनि त्यहि गरेर भोग चलन गर्दै आएका मेरा नजिकका चिजहरु बाट टाढा लैजाने र सुधार्ने प्रयास होला उसको । मलाई थाहा छ यो उसको उपचारकै अंश हो । र उसलाई पनि थाहा छ म कुलत मा लाग्नुको पछि पनि उ जस्तै फास्ट कोहि थियो भनेर !

 

म फेरि बाहिर बरण्डा तिरै निस्किएँ ,करिब पाँच बजेको हुनुपर्छ घडि भित्र बाथरुममा  छोडेको रहेछु , बल्ल नाडि हेरे पछि थाहा लाग्यो । पहेँलो प्रकाश थियो बाहिर ,गर्मि नहुने मात्र प्रकाश भएको प्रकाश , अब एकै छिनमा सुर्य अस्ताउनेछ अथवा भनौँ बाह्र घण्टाकै लागि भए पनि प्रथ्वि ले तापबाट मुक्ति पाउनेछ शितबर्षि चन्द्रमा उदाउनेछिन् । मैले आंग तन्काएँ जिउ फूरुंग बनाउँने प्रयासमाँ । यता उता हेरेँ गार्ड कसैसित सोधपुछ  गरिरहेको थियो ।

 

छिरेको केटाले नजिकै राखेको रजिस्टरमा केहि कोर्यो । नाम ,भेट्ने समय त होला नि ,अरु के हुन्छ र चौकिदार को छेवैमा राखेको रजिष्टरमा , कसैको रिलेटिभ भेट्न आएको होला , मेरो त पक्कै पनि हुन सक्दैन ! मलाई त आजै बुवा आमाले छोडेर जानुभएको । फेरि सोचेँ म मात्रै पनि त छुईन नि यहाँ अरु पनि त छन्  । उसका कोहि सुध्रियो सुध्रिएनन् बुझ्न आएको होला । उ अनुहार देखिने परिधि भित्र आएपछि करिब छब्बिस सत्ताईसको केटो जस्तो लाग्यो । परबाट हेर्दा ठिकठाक नै लाग्यो । धेरै जसो केटाहरु बाहिरबाट ठिकै हुन्छन् ,आत्मा हो उनिहरुको कुरुप हुने ,केटिबाट हरदम एउटै आश ,केटिहरुमा हरदम एउटै नजर ,कहिले बुढिको रुपमा ,कहिले प्रेमिकाको रुपमा ,कहिले वेश्याको रुपमा ! चाहना केवल एउटा !  त्यो भन्दा भिन्न कुनै केटाले चाहँदैन ।

 

म त्यो केटालाई हेरिरहेँ । उ छेवैको शेडमा बस्यो । मान्छे रुंग्नलाई वेटिङ्गको रुपमा त्यो शेड बनाएको रहेछ कल्पनाकुञ्ज भित्र , गार्ड हाउस सँग एकदम सटेको शेड थियो । उ बारम्बार ढोका तिर हेरीरहेको थियो । एकछिनमा सुधा बाहिर निस्किई ,उसको आजको अहिले को ड्युटि सिद्दिएको होला !  त्यो केटालाई देखेर थोरै मुस्कुराई । अनि सँधैजस्तै आफ्नो कान छेउबाट कपाल मिलाई , उसका ठुला ईयरिङ्ग हरु पहेँलो प्रकाशमा टलक्क टल्किए ।  केटाले आफ्नो छेउमा राखेको हेल्मेट लियो अनि दुवै बाहिर निस्किए । मेरो द्रिष्टिको परिधिले पर्खाल बाहिर नियाल्न भ्याएन , न मैले परबाट मोटरसाईकल को आवाज नै सुन्न सकेँ ।

 

पक्कै बुढै हुनुपर्छ त्यो केटा सुधाको मैले भित्र छिर्दै अड्कल काटेँ । त्यसो भए उसको सिउँदो मा सिन्दुर खोई त ? फेरि योंग नै देखिन्छे भनेपछि boyfriend होला त्यो सुधाको ! होला , प्रत्येक राम्री केटीको boyfriend त हुन्छ नै ! मेरो पनि थियो ,मैले निष्कर्ष निकाले , कुनामा राखेको गिटार सँग एकछिन खेलौँ खेलौँ लाग्यो अनि गिटारको स्ट्रिंग्स कस्न थालेँ ।

 

क्रमश:

 

 

 

 

 

 

 

k ho bro flow ta babal cha ni.
kee it up hai .

Real nice... you have potrayed the emotion of the person with previous addiction real well. Keep writing.

पहिलो श्रृङ्खलामा त सुरुचिमा उभयलिङ्गी भाव भएकोजस्तो लाग्यो तर पछि मात्र उनमा भएको नारित्व भाव जागृत भयो जुन आउने भागमा अझै हुनुपर्छ।जति लुकाउन खोजे पनि नारिको नारित्व झल्किहाल्छ।
मलाइ राम्रो लाग्यो 
पुरुष भइकन महिलाको मनभित्र पस्न सक्नुभएको रहेछ 

पढिरहन मनलाग्ने रहेछ नि त --- त्यो सुरुचीको दिमागमा पनि  कति कुरो आएको  नि ?

फुच्चे,

अर्को भाग कहिले   आउछ त  ? :)

"कालो आकाश का ताराहरु भ्वांग परेर बाहिरको प्रकाश देखाउने दुलाहरु"

fuche, तिम्रो दिमाग मा यस्ता कुरा हरु आउछ पनि कसरी?
जुन कुरा पनि तिमीले आँफैले भोगेको जस्तो लाग्ने। साह्रै उत्कृष्ट छ तिम्रो लेखाइ।

अर्को भाग को प्रतिक्षा मा।

Very well portrayed fuche, keep it up.

I will read it later..Just read the comments...sounds like a great work..

 

Nepali thita

ल नयाँ भाग पनि राम्रो लाग्यो। कथा को बहाब सुन्दर छ। बाकी भाग पनि चाडै पढ्न पाइयोस। 

जस्तै लाग्छन् घरि कालो आकाश का ताराहरु भ्वांग परेर बाहिरको प्रकाश देखाउने दुलाहरु...

wow that's amazing ..how do you get the idea  of using such  a surreal imagery in you writing fuche? .. I was thinking to post my comment in the end,  after reading all o the episodes  -- but I couldn't wait :) you are a brilliant writer fuche. keep it up.  

fuchche ji ko katha haru nachhutai kana chupchap padne haru maa ma pani ek hu. fuchche ji ko harek prastuti bejod prastuti...., ramro chha, sabai le ramrai bhanchhan, aru ke bhanu... bas aru episodes chitai padna pau.

"सारै fast छ मोरो ! साधारण केटा हरु भन्दा ! अनि राम्रो पनि ! बोलि ले लठ्ठ हुँदा हुन् साधारण केटीहरु त !"

ल ल फुच्चे भाई लेख्दै गर यि लामा-लामा G&W हरु। 

Magnificent narration!

"Kalpanakunja" gives me an impression of perfect world where people have deeper understanding of addiction and they are putting their effort by heart.

Plzzzzzzz don't disappear in the middle of the story, fuchhe!

I am enjoying this story and eager to know what happens next?

Hope to read more about Suruchi, Sudha and Kalpanakunj........ soon.

Fuche, You are deflecting our guess from here to there. I thought there would be some relation between Sudha and Suruchi but here comes the bike guy again.  Addicted psychology of Sudha, the best part on this story, is very closer to your imagination with never being in that condition though. Dont take long break fuche.

naya kaile halne ho ?
1 hapta huna aato ta hau....

गजबको बहाव छ! मन्त्रमुग्ध पार्ने शैली!

पात्रहरु, घटनाको वर्णन र बस्तुस्थिती  पूर्णतया: साहित्यीक!

अरु खुराक छिटो छिटो जावस प्रभु!

धेरै जसो केटाहरु बाहिरबाट ठिकै हुन्छन् ,आत्मा हो उनिहरुको कुरुप हुने ,केटिबाट हरदम एउटै आश ,केटिहरुमा हरदम एउटै नजर ,कहिले बुढिको रुपमा ,कहिले प्रेमिकाको रुपमा ,कहिले वेश्याको रुपमा ! चाहना केवल एउटा !

वाह वाह अत्ती सुन्दर। बेजोड छ् फुच्चे केटो ज्यु, तपाईं को कल्पना शक्ती र तेस्लाई शब्दमा उतार्ने तरिका लाई सलाम छ्।   अर्को टुक्रा को प्रतिक्ष्या मा।