मलाई पृथ्वी नरायन शाहले
उपत्यका कैले हाने
याद नरहला
मलाई पचहत्तर जिल्लाको नाम
भन्न नआउला
मलाई नेपालमा गणतन्त्र कैले
आयो याद नहोला
तर पनि मलाई
नेपाली सपना देख्न मन लाग्छ
म राष्ट्रियताले ओत्प्रोत भएको नेपाली
पनि
होइन
तर पनि मलाई
नेपाली सपना देख्न
मन लाग्छ
किनकि मलाई लाज
लाग्छ
अब नेताहरुको अनुहार टेलिभिजनमा
हेर्दा मलाई लाज
लाग्छ
रिस होइन, घ्रिणा होइन
, लाज लाग्छ
त्यसैले मलाई नेपाली
सपना देख्न मन लाग्छ
नेपाललाई अब राजनीति
गर्ने ब्रिद्दहरु होइन
सपना देख्ने युवाहरु चाहिएको
छ
युबाहरुको मस्तिस्क चाहिएको छ
किनकि राजनीति ले अब
नेपाल चल्दैन
नेपालको राजनीति भात्किएको झलुङे
पुल जस्तो छ
नेपाललाई अब पक्की
पुल को खाचो
छ
हो राजनीति ले अब
नेपाल चल्दैन
नेपाल अब युवाहरुको
सपना ले चल्छ
सपना देख्नेहरुको कर्मले चल्छ
हो नेपाललाई अब राजनीति
गर्ने बिद्यार्थी होइन
नेपाललाई अब बैज्ञानीक
हरु चाहिएको छ
नेपाल लाई अब
स्वास्थ्य-मन्त्रीमा एउटा डाक्टर
चाहिएको छ
निर्माण तथा यातायातमा
ईन्जिनियर चाहिएको छ
अर्थ मन्त्रीमा अर्थसास्त्री चाहिएको
छ
भुमीसुधर तथा निर्माणमा
एउटा अर्किटेक्ट चाहिएको
छ
बिज्ञान तथा प्रबिधीमा
एउटा बैज्ञानीक चाहिएको
छ
हो नेपाललाई अब झरझर
झर्ने झरना मात्र
होइन
बिध्युत निकल्ने पानीको डयाम्
चाहिएको छ
बाटोमा गूड्ने माईक्रो र बस
मात्र होइन
पूर्व मेचीदेखी पस्चीम महाकालीसम्म
चल्ने इलेक्ट्रीक रेल चाहिएको छ
हो नेपाललाई अब एउटा
धाबकको खाचो छ
सपनाको पछी दौडने
नायकको खाचो छ
नेपाललाई अब बन्द
होइन
भोटे-ताल्चा खोल्ने साँचोको
खाचो छ
त्यहा थुनिएर रोइरहेको छ मेरो
नेपाली सपना:
सुख शान्ति र सम्पन्नता
हो त्यही हो मेरो
नेपाली सपना
